Hoe kan iets veranderen
en tegelijk zichzelf nog zijn?
Als iets gaat meanderen
breekt toch ook de lijn?
Al kijk ik in de spiegel
zie ik een gewiegel
maar roerloos blijfthet glas
alsof er nooit iets gaande was.
Hier zijn ze tegelijk:
bewegingen en rust als van een lijk.
De werkelijkheid houdt zich,als steeds,
verscholen en gedeisd
maar kan zo zijn als nu alreeds
dit voorbeeld naar vewijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten