Alles wat maar wil verschijnen
is een wisseling van licht
tussen wuivende gordijnen
waarop ik mijn pijlen richt.
Korter dan een bliksemschicht
is 't al aan 't verdwijnen
maar ik heb het toegedicht
erts uit diepe mijnen.
Zo verlies ik uit het zicht
dat de bron van al mijn pijnen
iets is wat mijn geest verricht
volgens eigen lijnen.
Dit te zien maakt het tot klucht,
hangt mijn woede in de lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten