Een avond in het zuiden
belooft ontblote huiden.
De hemel ruikt naar kruiden
en zelfs warm zijn de geluiden.
Wanneer ik er goed op let
worden stenen violet
en de lucht fungeert als bed
waardoor ik mij niet verzet.
Ik verlies mij in de straten
en heb mijn parcours verlaten.
Ik verwelkom alle gaten,
ben te dronken om te haten.
Voor de allereerste maal
sta ik voor de kathedraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten