Uit een vol en blij gemoed
ontsnapt moeiteloos een groet
maar de tong blijft vastgekleefd
bij wie niets te zeggen heeft.
Er is geen reden, welbeschouwd,
dat men somber en benauwd
oud verdriet en zorg herkouwt
want de velden zijn bedauwd.
Toch keert men telkens weer
graag weer terug bij 't oude zeer
want dat is veilig en vertrouwd
en uit gewoontes opgebouwd.
Het is helend dat men rouwt
terwijl de wind waait in het woud.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten