Op de keien, licht en knusjes,
ligt nog sneeuw als witte kusjes
en er zijn maar weinig musjes,
minder zelfs dan de paar klusjes
die ik makkelijk kan doen
in dit stil en pril seizoen.
De plavuizen die ik boen
zijn zo hard en kaal als toen.
Ik geef ze stevig van katoen
tot ik verkleur als een kapoen.
Ik ben eenzaam, zonder zusjes,
maar ik rijg en haak mijn lusjes,
maak een koets van een pompoen
voor een prins met wie ik zoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten