Lieve vrienden, Sinds vorige week valt er niet veel te berichten, al was ik afgelopen zaterdag weer even op het Shambhalacentrum waar ik toevallig het glas kon heffen met vrienden die daar na beoefening bijeen zaten en van een paar teugjes rode wijn genieten met behulp van een rietje. (Voor mij leek hij trouwens eerder op rum!) Thuis tuimelde ik mijn bed weer in waar ik nog steeds het halve etmaal doorbreng. Wat dat betreft verandert er vooralsnog niet veel. De zon schijnt echter krachtig en baadt ons in haar weelde. Geniet ervan en ook van het komende weekeinde! Gelieve hieronder nog enkele uitvloeisels van mijn huisvlijt aan te treffen. Alle goeds en liefs van Hans. Poem on the occasion of the 24th anniversary of Chögyam Trungpa, Rinpoche's Parinirwana: Omnipresence Till now, (so many years forlorn, that rushed by, as if unborn), I was, not daring to be crazy, despite your teachings, lazy. Sometimes I tried to find your bliss and magic in a pint. Although it seemed smooth and mild it was not wild: I was a timid child. So is my judgement cool as ice and sends me to a barren land that is not hidden from your eyes nor out of reach from your all-ploughing hand. Therefore it would be accurate and wise to stop regretting, rather with your vision blend. ("Wherever you look, his transparent body is there and the power of his blessings can never be diminished." Chögyam Trungpa, Rinpoche - Sadhana of Mahamudra.) Een niemendalletje. Om een gedicht te schrijven pak ik mijn potlood op (handiger dan pen want zonder dop). Een vers was boven komen drijven en hoefde nog alleen maar op papier gezet. Maar zie: een ander vers verschijnt terwijl 't oorspronk'lijke verdwijnt: het is al half gereed en ook nog in het net. Waar gaat het eigenlijk nu over? Dat kom ik pas als ik het schrijf te weten maar 't is al bijna af dus pover lijkt het resultaat. Zou daarom maar vergeten van dit vers niet beter zijn? Toch gaat de tover van dit falen nog voorbij aan elk meten. Mahamoedra. ') korte versie. Eternalist: Het leven is massief en vast gehouwen uit onwrikbaar steen. Wat ook gebeurt - het past in't plan door alle eeuwen heen. Nihilist: Het leven is een moddermast en glibbert door je vingers heen. Als je denkt dat je je handen wast, heb je, eer je het weet, van beide geen. Koor: Het leven is een groot gebaar en gaat voorbij aan licht en zwaar. Het is betekenis en lied maar van de eeuwigheid geen baken want een gebaar kun je weliswaar maken maar het pakken kun je niet. ("Mahamoedra", Sanskrit, is letterlijk: "Groot Gebaar".) Mahamoedra. lange versie. Eternalist. Als een monade') enkelvoudig is dan is er een van, heel gewis. Wat singulier is heeft geen eigenschappen als links of rechts, waardoor het is te snappen dat het grenzen heeft in ruimte noch in tijd. Wat streeft dan naar verandering dan een verzonnen handeling? Zo is er dus één monolith die onaantastbaar, adamant, zichzelf vervult, solied' en vervolmaakt. Als diamant onsplijtbaar, van zichzelf niet te scheiden, bewegingen irrelevant. Nihilist: Die monolith waarvan u sprak, zo overtuigend en zo strak, wat is dat anders dan een beeld in 't denken dat zichzelf verdeelt in duizenden gedachten die verzinken in de nachten waardoor een drama raast ongrijpbaar als de wind die blaast? Zo is er niets dan denken dat louter onbestendig is als een verschietend schenken van zegen en ontsteltenis in een zee van loze wenken die verdwijnt in duisternis. Koor: U sprak daar beiden waar maar beiden voor de helft slechts. Wat ik van elk van u ervaar werkt op het welzijn averechts. Het eeuwige, zonder vervloeien, slaat spel en vreugde in de boeien. Het vluchtige alleen vliegt met elk genieten heen. Heel goed zijn ze wel samen waar en vormen ze getweeën het gebaar dat wel is waar gemaakt kan worden maar tevens nooit gegrepen. "Fjorden sluiten zich om water.": dit is denken, komt pas later. ') Monaden: enkelvoudige eenheden waaruit, volgens Leibniz (1646-1716), het heelal zou zijn opgebouwd.
 Verzenden Opgeslagen Verwijderen Beantwoorden
Lieve Hanny, Hierbij een hele serie berichten en gedichten zoals die de laatste tijden aan de sangha zijn verstuurd. Zie maar wat je ervan leest, hoor, misschien is het wel een beetje veel ineens. Geniet intussen van je laptop, als het maar niet ten koste gaat van het schootgenot van Dikkie Dik of Aphrodietje! Heb een mooie week! Lieve groeten van Hans. ---------- Doorgestuurd bericht ---------- Van: Hans Zwart <shiwahans@gmail.com> Datum: 8 april 2011 13:51 Onderwerp: gedichten en berichten. Aan: Inez de Munnik <inez.demunnik@gmail.com> - Tekst uit oorspronkelijke bericht weergeven - Hoi Inez, Wil je het onderstaande weer versturen? Heb een mooi weekend en liefs van Hans. Lieve vrienden, Sinds vorige week valt er niet veel te berichten, al was ik afgelopen zaterdag weer even op het Shambhalacentrum waar ik toevallig het glas kon heffen met vrienden die daar na beoefening bijeen zaten en van een paar teugjes rode wijn genieten met behulp van een rietje. (Voor mij leek hij trouwens eerder op rum!) Thuis tuimelde ik mijn bed weer in waar ik nog steeds het halve etmaal doorbreng. Wat dat betreft verandert er vooralsnog niet veel. De zon schijnt echter krachtig en baadt ons in haar weelde. Geniet ervan en ook van het komende weekeinde! Gelieve hieronder nog enkele uitvloeisels van mijn huisvlijt aan te treffen. Alle goeds en liefs van Hans. Poem on the occasion of the 24th anniversary of Chögyam Trungpa, Rinpoche's Parinirwana: Omnipresence Till now, (so many years forlorn, that rushed by, as if unborn), I was, not daring to be crazy, despite your teachings, lazy. Sometimes I tried to find your bliss and magic in a pint. Although it seemed smooth and mild it was not wild: I was a timid child. So is my judgement cool as ice and sends me to a barren land that is not hidden from your eyes nor out of reach from your all-ploughing hand. Therefore it would be accurate and wise to stop regretting, rather with your vision blend. ("Wherever you look, his transparent body is there and the power of his blessings can never be diminished." Chögyam Trungpa, Rinpoche - Sadhana of Mahamudra.) Een niemendalletje. Om een gedicht te schrijven pak ik mijn potlood op (handiger dan pen want zonder dop). Een vers was boven komen drijven en hoefde nog alleen maar op papier gezet. Maar zie: een ander vers verschijnt terwijl 't oorspronk'lijke verdwijnt: het is al half gereed en ook nog in het net. Waar gaat het eigenlijk nu over? Dat kom ik pas als ik het schrijf te weten maar 't is al bijna af dus pover lijkt het resultaat. Zou daarom maar vergeten van dit vers niet beter zijn? Toch gaat de tover van dit falen nog voorbij aan elk meten. Mahamoedra. ') korte versie. Eternalist: Het leven is massief en vast gehouwen uit onwrikbaar steen. Wat ook gebeurt - het past in't plan door alle eeuwen heen. Nihilist: Het leven is een moddermast en glibbert door je vingers heen. Als je denkt dat je je handen wast, heb je, eer je het weet, van beide geen. Koor: Het leven is een groot gebaar en gaat voorbij aan licht en zwaar. Het is betekenis en lied maar van de eeuwigheid geen baken want een gebaar kun je weliswaar maken maar het pakken kun je niet. ("Mahamoedra", Sanskrit, is letterlijk: "Groot Gebaar".) Mahamoedra. lange versie. Eternalist. Als een monade') enkelvoudig is dan is er een van, heel gewis. Wat singulier is heeft geen eigenschappen als links of rechts, waardoor het is te snappen dat het grenzen heeft in ruimte noch in tijd. Wat streeft dan naar verandering dan een verzonnen handeling? Zo is er dus één monolith die onaantastbaar, adamant, zichzelf vervult, solied' en vervolmaakt. Als diamant onsplijtbaar, van zichzelf niet te scheiden, bewegingen irrelevant. Nihilist: Die monolith waarvan u sprak, zo overtuigend en zo strak, wat is dat anders dan een beeld in 't denken dat zichzelf verdeelt in duizenden gedachten die verzinken in de nachten waardoor een drama raast ongrijpbaar als de wind die blaast? Zo is er niets dan denken dat louter onbestendig is als een verschietend schenken van zegen en ontsteltenis in een zee van loze wenken die verdwijnt in duisternis. Koor: U sprak daar beiden waar maar beiden voor de helft slechts. Wat ik van elk van u ervaar werkt op het welzijn averechts. Het eeuwige, zonder vervloeien, slaat spel en vreugde in de boeien. Het vluchtige alleen vliegt met elk genieten heen. Heel goed zijn ze wel samen waar en vormen ze getweeën het gebaar dat wel is waar gemaakt kan worden maar tevens nooit gegrepen. "Fjorden sluiten zich om water.": dit is denken, komt pas later. ') Monaden: enkelvoudige eenheden waaruit, volgens Leibniz (1646-1716), het heelal zou zijn opgebouwd.
Lieve vrienden, Sinds vorige week valt er niet veel te berichten, al was ik afgelopen zaterdag weer even op het Shambhalacentrum waar ik toevallig het glas kon heffen met vrienden die daar na beoefening bijeen zaten en van een paar teugjes rode wijn genieten met behulp van een rietje. (Voor mij leek hij trouwens eerder op rum!) Thuis tuimelde ik mijn bed weer in waar ik nog steeds het halve etmaal doorbreng. Wat dat betreft verandert er vooralsnog niet veel. De zon schijnt echter krachtig en baadt ons in haar weelde. Geniet ervan en ook van het komende weekeinde! Gelieve hieronder nog enkele uitvloeisels van mijn huisvlijt aan te treffen. Alle goeds en liefs van Hans. Poem on the occasion of the 24th anniversary of Chögyam Trungpa, Rinpoche's Parinirwana: Omnipresence Till now, (so many years forlorn, that rushed by, as if unborn), I was, not daring to be crazy, despite your teachings, lazy. Sometimes I tried to find your bliss and magic in a pint. Although it seemed smooth and mild it was not wild: I was a timid child. So is my judgement cool as ice and sends me to a barren land that is not hidden from your eyes nor out of reach from your all-ploughing hand. Therefore it would be accurate and wise to stop regretting, rather with your vision blend. ("Wherever you look, his transparent body is there and the power of his blessings can never be diminished." Chögyam Trungpa, Rinpoche - Sadhana of Mahamudra.) Een niemendalletje. Om een gedicht te schrijven pak ik mijn potlood op (handiger dan pen want zonder dop). Een vers was boven komen drijven en hoefde nog alleen maar op papier gezet. Maar zie: een ander vers verschijnt terwijl 't oorspronk'lijke verdwijnt: het is al half gereed en ook nog in het net. Waar gaat het eigenlijk nu over? Dat kom ik pas als ik het schrijf te weten maar 't is al bijna af dus pover lijkt het resultaat. Zou daarom maar vergeten van dit vers niet beter zijn? Toch gaat de tover van dit falen nog voorbij aan elk meten. Mahamoedra. ') korte versie. Eternalist: Het leven is massief en vast gehouwen uit onwrikbaar steen. Wat ook gebeurt - het past in't plan door alle eeuwen heen. Nihilist: Het leven is een moddermast en glibbert door je vingers heen. Als je denkt dat je je handen wast, Koor: Het leven is een groot gebaar en gaat voorbij aan licht en zwaar. Het is betekenis en lied maar van de eeuwigheid geen baken want een gebaar kun je weliswaar maken maar het pakken kun je niet. ("Mahamoedra", Sanskrit, is letterlijk: "Groot Gebaar".) Mahamoedra. lange versie. Eternalist. Als een monade') enkelvoudig is dan is er een van, heel gewis. Wat singulier is heeft geen eigenschappen als links of rechts, waardoor het is te snappen in ruimte of in tijd. Wat streeft dan naar verandering dan een verzonnen handeling? Zo is er dus één monolith die onaantastbaar, adamant, zichzelf vervult, solied' en vervolmaakt. Als diamant onsplijtbaar, van zichzelf niet - Tekst uit oorspronkelijke bericht weergeven - Nihilist: Die monolith waarvan u sprak, zo overtuigend en zo strak, wat is dat anders dan een beeld in 't denken dat zichzelf verdeelt in duizenden gedachten die verzinken in de nachten waardoor een drama raast ongrijpbaar als de wind die blaast? Zo is er niets dan denken dat louter onbestendig is als een verschietend schenken van zegen en ontsteltenis in een zee van loze wenken die verdwijnt in duisternis. Koor: U sprak daar beiden waar maar beiden voor de helft slechts. Wat ik van elk van u ervaar werkt op het welzijn averechts. Het eeuwige, zonder vervloeien, slaat spel en vreugde in de boeien. Het vluchtige alleen vliegt met elk genieten heen. Heel goed zijn ze wel samen waar en vormen ze getweeën het gebaar dat wel is waar gemaakt kan worden maar tevens nooit gegrepen. "Fjorden sluiten zich om water.": dit is denken, komt pas later. ') Monaden: enkelvoudige eenheden waaruit, volgens Leibniz (1646-1716), het heelal zou zijn opgebouwd.
| Nieuw venster Alles afdrukken Alles samenvouwen Alles doorsturen Advertenties Informatie over deze koppelingen |
dinsdag 28 juni 2011
Poems on the occasion of Trungpa Rinpoche's Parinirwana
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten