Bijna op de helft van de kuur
voel ik me als een krijger soms van loom
met ledematen zwaar en sloom:
mijn handen vallen vaker van het stuur.
Kommer en kwel komen op stoom
en nader aan de schenen komt het vuur
knetterend, veeleisend, verzengende en duur.
Maar stel nu dat ik inzie: 'het is maar een droom':
Dan zullen zorgen verstrijken
en verdampen tot wolken
verstuivend in regenboogrijken
die met lichte wasem het hart bevolkenverstuivend in regenboogrijken
waaruit steeds sterker zal gaan blijken:
'Wat nu bloemen zijn waren ooit dolken.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten