Vlug en al te haastig, stond ik op de gang,
de deur gesloten, tussen mij en sleutels in.
Dus was ik ineens zwerver en dit gezang
mag melden of dit stichting bracht of zin.
Ik voelde mij in elk geval weer vrij,
zo zonder regenjas of tas
hoewel het niet echt warm was en ik mij
ledig wist en onbeduidend als dor gras.
Mijn ogen stonden star en leken wel van glas.
Er kwamen wolken aangeschoven
en alles werd halfduister. Op het terras
van openheid, vlak boven
het moeras van klachten, kwam pas
de glans nabij van diamanten hoven.
30 juni 2011
Geen opmerkingen:
Een reactie posten