Ik zal jou nooit kunnen krijgen.
Toch blijf ik mijn woorden rijgen
want het lukt mij niet te zwijgen,
wil mij eer tot spreken neigen
en een stroom van poëzie
waaraan ik geen einde zie.
Hoop dat ik je niet verveel
maar daarmee de wonden heel
die ik jou heb toegebracht
en je leed daarmee verzacht.
Het zou mooi zijn als je lacht
zonder dat je op mij wacht.
Wellicht speel je in de nacht
met mijn smart en jammerklacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten