Als ik van mijn voetstuk val
heb ik het gevecht verloren.
Dan verblijf ik in een dal
en geen troost is mij beschoren.
Maar mijn weemoed is er al
in de schaduw van de toren
waarop ik zojuist nog stond
en zo lig ik op de grond.
Om de klachten uit mijn mond
bekommert zich vandaag geen hond.
Toch kijk ik weer in het rond
want mijn eetlust blijft gezond.
Zo is er nog altijd wat,
ook al sta ik nu schaakmat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten