Soms verschaf je mij een brug
naar de hoogste zaligheid
maar dat gaat mij dan te vlug
en ik trek mij schielijk terug,
wat mij later spijt.
Zo gaat het de hele tijd:
Ik wacht altijd op mijn kansen
maar wanneer ik mag gaan dansen
maak ik mij snel uit de voeten
en moet dan op afstand boeten.
Ik vermijd je te ontmoeten
wanneer jij mij wilt begroeten
en doe dan weer moeilijk.
Dat is echt verfoeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten