Soms voel ik mij best een stakker
maar maak dan mijn rug wat strakker.
Dalijk wordt dit zelfbeeld zwakker
en word ik een beetje wakker.
Onder mij voel ik de aarde
zonder dat ik ervoor spaarde
en rondom mij is de hemel
met planeten en gewemel
van spiralen overal,
galaxieën zonder tal.
En mijn adem gaat naar buiten,
is door geen probleem te stuiten,
en vervolgens weer naar binnen.
Dat hoef ik niet te verzinnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten