Bladeren gaan langzaam vallen
en de bomen worden kaal.
Zij gaan vallen met hun allen
maar ze zijn vandaag niet vaal.
Alle parken worden hallen
onder hemelen van staal,
nog omringd door gouden wallen,
transparanter dan normaal.
Daarin kan ik jou vermoeden
maar ik moet nog steeds verhoeden
dat ik aan je zal verschijnen,
kijk naar weefsels op de grond
die mijn zin voor smaak verfijnen
als de lijnen om je mond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten