Zelfs als ik je niet meer zie
blijf je toch degene die
van wie ik het meeste hou.
En al sta ik in de kou
ben jij niettemin de vrouw
die mij dompelt in berouw
over wat ik heb misdaan
en bepaalt zo mijn bestaan.
Deze pijn zal niet vergaan
want de zon en ook de maan
kaatsen het verlangen terug
waneer ik mijn hart ontplug.
Teisterend, vóór dag en dauw,
grijpt mij jouw fluwelen klauw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten