Als een mier op 't platte vlak
ren ik vaak van hot naar her,
richt mij op mijn doelen strak,
ook al zijn die nog zo ver.
Wat ik daarbij over 't hoofd zie
is een andere dimensie.
Maar laat ik een loodlijn neer,
kom ik los in ene keer.
Over 't rennen word ik heer,
ongeacht wat ik beweer.
Alle lijnen, evenwijdig,
zie ik lopen, onpartijdig.
Ik schuif er niet een opzij.
Van hun grenzen ben ik vrij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten