Tussen mijn gemiste kansen
die nu als demonen dansen
in een cirkel om mij heen
tot mij roepend, één voor één:
"Had het toen maar gedaan,
dan was't niet zo gegaan
als waardoor je nu lijdt,
vol wroeging, wrok en spijt."
dwaal ik eenzaam in het rond
zonder dat ik redding vond
voor isolement
dat een eind noch grenzen kent.
Tegelijk ben ik ook vrij.
Geen vijand vindt hier mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten