Onrust kwelt mij keer op keer.
Daartegen heb ik geen verweer.
Ik heb niet alles in de hand
en soms zie ik geen verband
tussen dat wat ik ontmoet
en een plan dat ertoe doet.
Dan grijpt mij een huiver aan
en de vraag naar mijn bestaan
wordt ineens heel actueel
en zij vliegt mij naar de keel.
Als ik echter dit zo laat
voel ik plots wat er bestaat:
een voorbijgaan, een hyaat
in een ruimte zonder maat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten