Ik wil telkens overleven,
en zeg steeds weer: "Nog heel even!
Het is nu nog niet de tijd
voor de diepe eeuwigheid".
Toch weet ik best wel dat dit streven
metterdaad in 't niets verglijdt,
dat het zich moet overgeven
en zijn einde niet vermijdt.
Maar dat maakt mij toch niets uit.
Adamant blijft mijn besluit
mij nochtans voor ogen zweven
ook wanneer het niets beduidt.
Deze wil is mij gegeven
en is doof voor elk geluid.
"De logika is weliswaar onwrikbaar
maar tegen een mens, die wil leven,
kan zijn niet op".
- Franz Kafka: "Het Proces".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten