Velen zijn er heengegaan
maar ik zie de maan nog staan.
Deze trekt nog steeds zijn baan
en zich schijnbaar niet veel aan
van het komen en het gaan
van elks strijd om het bestaan.
Ondanks veler dolle waan
blijft hij daar toch rustig staan.
In de wind flappert de vaan
maar hij laat daarom geen traan.
Soms ben ik gevat en snedig,
houd mij met debat onledig
maar zijn schijnsel straalt steeds zedig
met een glimlach, altijd vredig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten