Als mijn geest zich maar ontspant
is er niets meer aan de hand.
Met mijn plannen aan de kant
val ik nooit meer door de mand.
Dan dein ik op volle zee
rustig met de golven mee
uit het zicht van stad en land
waarin zoveel hartstocht brandt
en geniet van deze rust
als mijn lust is uitgeblust.
Dan verrijst er als een berg
toch mijn trots weer zonder erg.
Deze snijdt me door het merg
omdat ik verwacht en verg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten