Altijd is de hemel boven
en de aarde onder mij
maar vandaag ben ik zo vrij
om de hoge wolkenhoven,
met zijn pluimen wit als watten,
als de bodem op te vatten
en de keien, zo geducht,
als de hemelsblauwe lucht.
Als ik naar beneden val
val ik naar de sterren toe.
Zonder dat ik nog iets doe
is mijn rustplaats het heelal
en de aarde, nimmer moe,
welft zich heerlijk overal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten