In het midden van mijn plannen
valt er af en toe een gat.
Onverwacht ben ik ontspannen.
Als bij een verlaten stad
liggen er dan straten braak
maar die zijn niet in gebruik
als ik plotseling ontwaak.
Zonder functie is de fuik
die mij nu niet meer kan vangen
want gebroken is de kruik
waarin klotste mijn verlangen
en in de verlaten straten
krijg ik weldra in de gaten
dat ik het zo best kan laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten