"Eerst nog dit en dan nog dat,
misschien ook nog snel een bad" -
zo is 't telkens nog wel wat,
wat ik eventjes wil doen
eer ik mij voorgoed verzoen
met het einde van mijn tijden
wanneer ik ga overlijden
en ik wegval uit mijn stad.
Maar wanneer het zover is
is er heel geen hindernis
voor de dood die eensklaps komt
en mijn commentaar verstomt.
Waarom kan ik nu niet laten
wat mij dan niet meer zal baten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten