't Is geen schande om te beven;
het is onderdeel van 't leven.
Als ik naar geluk verlang
maakt mij dat tegelijk ook bang
dat het mij weer zal ontgaan
en begin ik er niet aan.
En dan loop ik door de dreven
met een air van: "'t Is om 't even
of ik win of juist verlies
omdat ik mijn rust verkies".
Dit verzaken van een maat,
is dit soms geen hoogverraad?
Dit miskennen van het leven
kan mij niet worden vergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten