Ik denk na wat ik moet doen
maar dat kost me wel wat tijd
waardoor ik anders ben dan toen
ik nog leefde zonder strijd.
Wellicht moet ik dit op weer pakken
in plaats van mij te laten zakken
als op een vlak met duizend vakken
waardoor ik mij moet gaan vertakken
en dus wat zich aandient volgen
met mijn eigen wil verzwolgen
door de glinsterende golven
die mijn strategie bedolven.
Wat dan blijft is wat er is,
zonder rand of hindernis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten