Het verval ligt voor de boeg,
dat is duidelijk genoeg.
Zelfs de zon, die warme lamp,
is maar vluchtig als een damp
en zal er op een dag niet zijn.
Dan is er zelfs geen maneschijn.
Maar het gaat al eerder mis
als de zee verdwenen is,
daarmee de geschiedenis
en de allerlaatste vis.
Dit perspectief is angstaanjagend,
mij met schrik en vrees belagend,
maar verdwijnt als op een wenk
als ik aan iets anders denk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten