Telkens als ik weer iets wil
valt een hele wereld stil
want niets anders mag mij storen.
Daardoor moet ik minder horen.
Ik ben slaaf van elke gril
waarin ik mijn hartstocht dril
en ik leef als in een toren
met zijnpoorten toegevroren.
Al met al een bitt're pil.
Ookal is gevaar bezworen
en de zekerheid een spil,
speling ging daarbij verloren
en wat warmte gaf werd kil.
Het wordt tijd om te ontsporen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten