Op een dag word ik tot turf.
Dit staat van te voren vast.
Waarom heb ik dan geen durf,
maak ik van mijn angst een last?
Wat denk ik te bewaren
als ik weet dat duizend jaren
als een flits zijn in de tijd
die verstrijkt zonder respijt?
Ongeacht wat ik ga kiezen
zal ik dit verblijf verliezen.
Ik ben blij dat ik kan niezen,
dat geeft mij tenminste lucht.
Ik zie de kluis om mijn valiezen
als een knap bedachte klucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten