Als ik angst de deur niet weiger
ben ik pas een echte krijger.
Het kan zijn dat ik dan steiger
maar ik doe dat als een tijger
met zijn haren overeind
en zijn hoogmoed ondermijnd
waakzaam, speels en onverschrokken
bij zijn zenuwen betrokken.
Ik hoef niet voort te blijven sjokken
maar kan genieten van de schokken
van een leven, onverfijnd,
dat door prooi en bamboe schijnt
en zich zelfs roert in somb're hokken
waar alertheid niet meer kwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten