Rond mij ligt een wijd domein
als een veld om op te grazen,
als een wereld van satijn
of een zeepbel, pas geblazen.
Hierin ben ik maar heel klein
en glijd rustig door de mazen.
Zelfs bij hindernis of pijn
kan ik mij nog steeds verbazen
hoe het is om schijn te zijn
als weerkaatsing op de glazen
of het schudden van een trein
die maar in het rond blijft razen
en de weemoed als ik kwijn
is gemaakt van gist en wazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten