Mijn lichaam is uit klei gerezen
en gaat nu zijn eigen gang.
Mijn ogen kunnen zien en lezen
en mijn hand is als een tang
die kan strelen en bevelen
en mij volgt mijn leven lang
om te geven of te stelen,
uit mijn mond komt soms gezang.
Heel dit lijf bestaat uit cellen
die mij continu vertellen
hoe het met hen is gesteld
maar mijzelf heb ik gemeld
dus ben ik't waard dat ik verga.
't Is mijn idee dat ik besta.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten