Ik ga mijzelf nog steeds te lijf
waardoor ik in verwarring blijf.
Want als ik wat beter kijk
geeft niets van mijzelf blijk.
Er is een springvloed van gedachten
en een litanie van klachten
maar zij komen en zij gaan
zonder dat er een blijft staan.
Ook ik zelf hoor daar bij
en maak deel uit van die rij.
Net als bij een stengel prei
ben ik van een kern vrij.
Dus ik ben niet eens van mij,
niets dan gras is slechts een wei.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten