Ik loop achter dingen aan
die ik niet zal kunnen houden.
Ze bezitten is dus waan.
Slechts wanneer ze blijven zouden
kon ik er pas van op aan.
Ofschoon zij mij wel bekoren
gaan ze vroeg of laat verloren.
Dat staat vast al van te voren.
Na verstandig overleggen
kan ik beter blijven staan
en, zo zou je kunnen zeggen,
ga ik er niet achteraan.
Waarom doe ik het dan wel?
Uit verslaving aan het spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten