Ook als ik denk stil te staan
blijft de klok steeds verder gaan.
Ik word telkens afgeleid
maar intussen stroomt de tijd.
Op dit moment staat alles stil.
Toch word ik grijs, wat ik niet wil.
't Is al met al een bitt're pil
te zien hoe ik mijn tijd verspil
zonder dat ik die kan stoppen
of mijzelf afdoende foppen.
Maar ook dit is een verhaal
dat ik al te vaak herhaal.
Zonder spiegel, zonder zaal,
is er voor de tijd geen taal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten