Met het kaartje dat ik koop
zit ik in de bioscoop
waar ik op verlossing hoop
van de angst die mij bekroop
dat ik mij zo zou vervelen
dat mijn tand zou gaan vergelen.
Maar het doek blijft wit en leeg
en mijn geest zo dicht als deeg.
Ik raak door die rust van streek
terwijl ikwat popcorn breek.
Ik kan enkel nog maar wachten
of gaan tellen mijn gedachten
maar wat mij zo maar wordt onthuld
is mijn knagend ongeduld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten