Eenmaal was ik in een schuur
in een stil en donker uur.
Ik verlangde naar een vuur
want het was er zwart en guur
en ik wist niet waar ik liep.
Daarvoor ging mijn voet te diep
in een duister dat niet sliep
maar een golf van angst opriep
toen mijn teen een slang beroerde
die mij als zijn prooi beloerde.
Ik bleef staan, verstijfd van schrik,
als bevroren in zijn blik,
tot dat men het licht aan deed
en ik een touw zag op een kleed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten