voor Titia Oosten.
Alles waar ik maar naar kijk
is nog dunner dan papier.
Van volume geeft niets blijk,
slechts het oppervlak is hier.
Wat er ook maar achter ligt
wordt door fantasie verricht
want als ik de koelkast sluit
gaat, denk ik, het lampje uit
maar het kan zijn dat het nog brandt.
Zo zie ik niets onder mijn hand.
En evenmin ook iets ervoor:
het kijken gaat weliswaar door
maar van een kijker is geen spoor.
Slechts het geloof vindt hier gehoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten