In mij woont een diepe woede.
Ik ben constant op mijn hoede
om dit te verbergen
wat veel inspanning blijft vergen.
Waar komt die kwaadheid toch vandaan?
Het is verdriet, zo neem ik aan,
waarvoor ik mij telkens schaam.
Daarvoor sluit ik dan het raam.
Ruwe bolster, blanke pit,
zachte keel en scherp gebit
is het kenmerk ook van dit.
Vaak voel ik mij zwak en broos
en zo knakbaar als een roos,
daardoor bijna altoos boos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten