Elke keer dat ik ontwaakte
kwam dat door slaap die staakte.
Dat heb ik altijd aangenomen
op grond van 't bed en reeksen dromen.
Toch is de slaap mij onbekend.
Om die te zien moet ik juist wakker zijn.
Zo is zij dan een tent
en van zichzelf gordijn
waarvan'k niet weet wat het verhult:
of 't diepte is of schuld
of onvermoede schatten.
Zij is een wolk van watten
waaruit het leven stijgt
maar die zichzelf verzwijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten