Soms ontbreekt mij het vertrouwen.
Ik weet niet hoe iets zal lopen,
hoe een zaak zich zal ontknopen,
of ik niet zal gaan berouwen
wat ik graag zou willen doen
zoals 't geven van een zoen.
Met mijn angsten blijf ik sjouwen
en houd dan maar mijn fatsoen.
Maar vertrouwen is onnodig
als ik blijf in dit moment
want mijn angst wordt overbodig
omdat dat geen toekomst kent.
Op de tafel staat een vaas,
los van mijn mentaal geraas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten