Mijn besef is als een doek
waarop films worden vertoond
of een onbeschreven boek
waarin soms een drama woont.
Alles kan daarin verschijnen
om daarna weer te verdwijnen
maar het doek verandert niet
ondanks alles wat men ziet.
Het blijft in principe leeg.
Wat het op zijn rechthoek kreeg
laat totaal geen sporen na.
Als ik zijn ontstaan na ga
sta ik stomverbaasd weldra:
't is als brood maar niet van deeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten