Ik drijf door het leven heen
met haar pieken en haar dalen,
echt of hallucinogeen,
en moet dikwijls bakzeil halen.
Daarop klaag ik steen en been,
wil 't gelag niet graag betalen,
vind de wereld maar gemeen
en zoek nog mijn gram te halen.
Maar intussen zit sereen
een kanunnik in zijn kluisje
met wat stenen om zich heen.
Hij slaat af en toe een kruisje -
van mijn zorgen rest daar geen
of ze zijn slechts als een pluisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten