Elke dag is er een bij
en maakt mij wat minder vrij
om te kiezen wat is best
van wat van mijn leven rest.
Zorgeloos maak ik het op
want ik geloof dat ik nooit stop,
dat mijn reis geen einde heeft,
heb mijn dood nog nooit beleefd.
Wie weet heb ik daarin gelijk
of neem ik mij in de zijk?
Zijn er grenzen aan mijn rijk,
ben ik op een dag een lijk,
of geef ik van wijsheid blijk
als ik wat is met niets vergelijk?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten