Als ik lig zie ik de wolken
die het hemelruim bevolken:
sluiers, nevels, schapenkolken,
uit een zilv'ren damp gemolken.
Van veel licht is alles vol
en ik speel daarin geen rol.
Ik lig enkel op de grond
en voel mij daarbij gezond.
Plotseling zie ik de maan
langzaam door hun mazen gaan
en het wereldse bedrijf
heeft daarbij niets om het lijf.
Even gaat mij dat niets aan.
Vederlicht wordt mijn bestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten