Als ik kijk naar wat ik wil
schiet ik telkens weer te kort
want er blijft een groot verschil
tussen droom en wat die wordt.
Dit verschil, zo fris en schril
wordt doorlopend uitgestort
in de ruimte, eeuwig stil,
als op een afgewassen bord.
Kon ik stoppen met vergelijken
zou ook chaos vreugde blijken.
Onderwqeg naar and're rijken
zou de weg geen weg meer lijken.
Zonder dat ik mij verdedig
is wat is dan steeds volledig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten