Ik lig tijden op mijn bed
vastgekluisterd naar de wet
van de oude zwaartekracht
die actief is dag en nacht
en tegelijk door wat ik denk
waarmee ik mijn geest doordrenk.
Hierdoor zeer terneergedrukt
voel ik mij voorgoed mislukt
maar dan zie ik plotseling
een vergeeld vergeten ding:
Het is een slinger aan de wand
van papier met kleur van zand
maar zij reikt mij toch de hand
van haar stille overkant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten